නිවැරදි ධර්මය සැමදා විද්‍යමාන නොවේ..... අධර්මයෙන් එය වැසීයමින් පවතී......
මාස පහකටම කෑවේ වේල් හතරයි බිරිය සතියකට කන්නේ වේල් තුනයි
ලෝ කයේ සිටින සෑම පුද්ගලයන් අටදෙනකුගෙන් එක්‌ අයෙකුම අයත් වන්නේ "බඩගිනි හමුදාවටය". මිලියන 870 ක ජනතාවක්‌ සාගින්නේ දැවෙමින් අවදි වී සාගින්නේ ම නින්දට යති. ලෝක ජනගහනයෙන් බිලියන 1.1 ක ප්‍රමාණයක්‌ දෛනිකව උපයන්නේ ඇ. ඩොලර් එකකට වඩා අඩු මුදලකි. ආහාරවල මිල ගණන් අධික වීම හේතුවෙන් ඔවුන්ගේ කෑම වේල වී ඇත්තේ බඩගින්නට මොනවා හරි යන්නය. එක්‌ පැත්තකින් එසේ තිබෙන අතර අධි පෝෂණය හේතුවෙන් පීඩා විඳින පුද්ගලයන්ගේ ගණන ද ඉහළ යමින් පවතී. කෑමට යමක් නොමැති තැන පාන් ගෙඩියක්‌ සොරකම් කිරීමේ වරදට ජෝන් වැල්a ජෝන් සිරගත වන්නේ "ලේ මිසරාබ්" නවකතාවේය. සිරගත වූ ජෝන් වැල් ජෝන් එළියට එන විට ප්‍රංශ විප්ලවය ආරම්භ වී තිබිණි. එතැනදී විප්ලවකරුවන් අමතා මාරියෝ ඇන්ටෝනියෝ බිසව ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කළේ පාන් නැත්නම් කේක්‌ කාපල්ලා කියාය. ඒ සාගින්න හා අධි කෑම අතර පරතරයයි.
මිනිසකුට ආහාර නොමැතිව ජීවත් විය නොහැක. ඒ සනාතන සත්‍යයක්‌ය. ඒත් ප්‍රශ්නය වනුයේ අප කෑම ගන්නේ අපට අවශ්‍ය තරමට ද?
ශ්‍රී ලාංකිකයකු වන කර්බ්ලි ඩී. ලැනරෝල් මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරුදී ලෝක ප්‍රසිද්ධ වී සිටියි. ඔහු මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දෙන්නේ නැෂනල් ජෝග්‍රැපිsක්‌, සන්, ඩේලිමේල් වැනි ලොව ප්‍රමුඛ මාධ්‍ය හරහාය. එම මාධ්‍ය විසින් වාර්තා කරන ලද්දේ, එක දිගටම වසර ගණනාවක්‌ ආහාර නොගෙන සිටින ශ්‍රී ලාංකිකයකු සිටින බවය. බටහිර මාධ්‍ය විසින් කර්බ්ලි ගැන කතා කරන ලද්දේ, ඔහුගේ කතාව අසමින් පමණක් නොවේ. නිරීක්‍ෂණ තත්ත්වයන්a යටතේ ඔහු සමග ඔහුගේ පිළිවෙත අත්හදා බලමිනි.
කර්බ්ලි වෙත ලෝකය පුරාම දෑස්‌ යොමු වී තිබුණත් ඔහු වාසය කරන ශ්‍රී ලංකාවේ බොහෝ දෙනකු ඒ ගැන දැන සිටියේවත් නැත. ලෝක මාධ්‍යයන් විසින් කතා කරන ලද කර්බ්ලි සොයාගෙන අපි ගියේ ඔහුගේ ප්‍රයාමය ගැන කතා කිරීමටය.
මනරම් උස්‌ බිමක, පළල් මිදුලක්‌ සහිතව කර්බ්ලිගේ නිවස ඉදිකර තිබිණි. එය නවීන පන්නයේ නිවසකි. සිහින් සිරුරක්‌ සහිත කර්බ්ලි සරමකින් හා ටීෂර්ටයකින් සැරසී අපි පිළිගත්තේය.
ඔහු සිය කතාව අප වෙත කියන්නේ ඉන්පසුවය.
මීට වසර පහකට පෙර ඇත්තටම මම අලුත් අත්දැකීමක්‌ ලබා ගත්තා. මම ඉස්‌සර නාස්‌තිකාරයෙක්‌. මගේ අම්මාට තාත්තාට සාමාන්‍යයෙන් සල්ලි තියෙනවා. අපි ජීවත් වුණේ වත්තල. මම ඩී. එස්‌. සේනානායක විද්‍යාලයේ හා ගල්කිස්‌ස ශාන්ත තෝමස්‌ විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගත්තේ. ඊට පසු මම ඉගෙන ගන්න එංගලන්තයට ගියා. එතැනදී මම හැසිරුණේ ටිකක්‌ නරක විදිහට. කොල්ලො කරන නරක වැඩ මමත් කළා. එහෙම ටික කලක්‌ ඉන්න කොට මට අමුතු අදහස්‌ වගේ ආවා. මගේ දෙමව්පියන්ගේ පසුබිම ක්‍රිස්‌තියානි. මට වෙනස් වෙන්න ඕනේ වුණා. ඒ අනුව මම ඡේසුස්‌ වහන්සේ කියන්නේ මොකක්‌ද කියලා බැලුවා. මම ඒවා ඉගෙන ගත්තේ බයිබලය කියවලා. එතැනදී මම දැක්‌කා නිරාහාරව ඉන්න එක. ඡේසුස්‌ වහන්සේ දවස්‌ හතළිහක්‌ නිරාහාරව හිටියා කියලා තිබුණා. ඒ වගේම බලාගෙන ගියාම හැම ආගමකම නිරාහාරව ඉන්න එක තියෙනවා. මුස්‌ලිම් ආගමේත් ඒක තියෙනවා. යුදෙව් ආගමේත් ඒක තියෙනවා. යුදෙව් පොතේ තියෙන්නේම කෑම ගැන. ඊට පස්‌සේ මම දැක්‌කා නිරාහාරව ඉන්න එකෙන් ආධ්‍යාත්මික පැත්තට ගැඹුරු ලෙස යන්න පුළුවන් කියලා. ඒ කාලේ මම මත්ද්‍රව්‍යවලට යම් තරමකට ඇබ්බැහි වෙලා හිටියා. ගොඩක්‌ ප්‍රශ්න තිබ්බා. ඒ ප්‍රශ්නවලින් මිදෙන්න නිරාහාරව ඉන්න ඕනේ කියලා මට හිතුණා. හැම ආගමේම නිරාහාරව ඉන්න එක ගැන කියලා තියෙනවනං, ඒකේ අගය කියලා තියෙනවා නං අපි ඒක කරමු. කියන අදහස මට ආවා. බුදුරජාණන් වහන්සේ වසර හයක්‌ම ගහෙන් වැටෙන දේ විතරයි කෑමට ගත්තේ.
හැබැයි මට කවුරුත් කිව්වේ නැහැ. කොහොමද නිරාහාරව ඉන්නේ කියලා. දොස්‌තරලා හිටියෙත් නැහැ.
සිය කතාව කීම කර්ඩ්ලි ආරම්භ කර තිබේ. ඔහු සන්සුන්ව භාවනා කරන ඉරියව්වෙන් හිඳ කතාව කියමින් සිටියි. අතරමැදදී පැහැදිලි කිරීම් කර ගැනීම සඳහා අපෙන් කර්බ්ලි වෙත ප්‍රශ්නද යොමු වෙයි.
ඔබට ප්‍රශ්න රාශියක්‌ තිබුණ බව කිව්වා. ආගමික ග්‍රන්ථවල සහනය සඳහා විවිධ දේ සඳහන් වෙනවා. නමුත් ඔබ විසින් ගැටලු සඳහා විසඳුම ලෙස ගත්තේ නිරාහාරව සිටීම යන තැනයි. එතැනින් විසඳුම් සොයන්නට ගියේ
ඇයි.?
හැම ආගමකම තියෙන්නේ තණ්‌හාව ආශාව නිසා අපි කරගන්න විනාශය ගැනයි. මත්ද්‍රව්‍ය ගන්න එකයි, ගැහැනු පිටිපස්‌සේ යන එකයි, තවත් කෙනෙක් චොකලට්‌වලට ඇබ්බැහි වෙලා චොකලට්‌ කන එකයි, ඔක්‌කොම ගත්තොත් වැඩි ආශාව. අපිට ලෙහෙසියෙන්ම නඩත්තු කරන්න පුළුවන් දෙයක්‌ තමයි නිරාහාරව ඉන්න එක. ඒ වගේම ඒකෙන් ආධ්‍යාත්මික ජීවිතය වැඩෙනවා. එතකොට මානසික සුවය ඇතිවෙනවා. එතකොට ලෞකික බැඳීම් අඩු වෙනවා. මේක මට දැනුණා.
මම කියන්නේ ඕනම - ආගමක කෙනකුට මේක කරන්න පුළුවන්. මම හාමුදුරු නමකගෙන් මෛත්‍රීs්‍ර භාවනාව ඉගෙන ගන්නවා. එතකොට අප තුළ අපට අවශ්‍ය දේ වැඩෙනවා. එතකොට අප පිටතින් ගත යුත්තේ අඩුවෙන්. ආධ්‍යාත්මික ශක්‌තිය උපයා ගත්ත කෙනාට අවශ්‍ය දේ ඇතුළෙන් ලැබෙන නිසා පිටතින් ගන්න අවශ්‍ය දේ අඩුයි. ඒ වගේම ආහාර අඩු කරන විටම අභ්‍යන්තර බලය වැඩෙනවා. කෑම කියන දේ වැදගත්ම දෙයක්‌ නොවෙයි. වර්තමානයේ ප්‍රශ්න ගොඩක්‌ ඇති කරලා තියෙන්නේ කෑම. ලෙඩ රෝග රාශියකට මුල කෑම. මගේ කටයුත්ත පටන් ගත්තේ එතැනින්. ඇමරිකානු මාධ්‍ය විසින් මාව තෝරාගෙන ප්‍රශ්න කරන්න පටන් ගත්තේ ඒ නිසා. මම භාවනා කරන කොට පැය දෙක තුනක්‌ වුණත් කන්නේ නැතුව ඉන්නවා. මම මුලදී දවස්‌ දහයක්‌ නොකා හිටියා. පස්‌සේ ඒක දවස්‌ හතළිහක්‌ වුණා. අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද මේක වැඩි වුණා. සමහර වෙලාවට එක අවුරුද්දේම දවස්‌ හතළිහක්‌ නොකා ඉන්නවා. ඊට පස්‌සේ මාස දෙක තුනක්‌ කනවා. ආයෙත් දවස්‌ අසූවක්‌ නිරාහාරව ඉන්නවා. ආයෙත් කනවා. මේ විදිහට තමයි පටන් ගත්තේ. ගිය අවුරුද්දේ මම මාස පහකට, හතර පාරයි කෑවේ.
ඔබ මාස පහකට වේල් හතරයි ආහාර අරගෙන තියෙන්නේ. නමුත් වේල් දෙක තුනක්‌ නොකා ඉන්න කොට ම සාමාන්‍ය මිනිහෙක්‌ගේ ඇඟ පණ නැති වෙනවා දුර්වල වෙනවා.
අපිට ආහාර අත්හැරලා විතරක්‌ ඉන්න බැහැ. අපේ ශරීරයේ චක්‍ර විවෘත කරගනිමින් ක්‍රියාවලියකත් අපි යෙදෙන්න ඕනේ. අපි චක්‍ර ඇර ගත්තොත් 10% ක්‌ විතරයි එළියෙන් ආහාර ගන්න ඕනේ. චක්‍ර ඇරගන්නේ නැත්නම් එළියෙන් ආහාර ගන්න ඕනේ. මේක හුස්‌ම මගින් වෙන ක්‍රියාවලියක්‌. චක්‍ර විවෘත වුණාම තමයි ඒක වෙන්නේ. එතකොට අපට අවශ්‍ය ආහාර අපේ ශරීරයේම නිපදවෙනවා. හරියට ගසක වගේ. කාර් එකේ පෙට්‍රල් ටැංකියේ තෙල් තියෙනවා නම් තව ගහන්නේ මොකටද? ඒ වගේ දෙයක්‌ තමයි මෙතැන වෙන්නේ. එළවළුමය කෑම ගන්න අයට වෙජිටේරියන් කියනවා වගේ. මේකට කියන්නේ බිතේරියන් කියලා. ඒ කියන්නේ හුස්‌මෙන් ආහාර නිපදවාගෙන ජීවත් වෙනවා කියන එකයි. හැබැයි අවශ්‍ය සියල්ලම හුස්‌ම මගින්, භාවනාව මගින් පමණක්‌ම නිපදවා ගන්න බැහැ. ඇත්තටම ප්‍රශ්නෙ තියෙන්නේ නිකම්ම නිරාහාරව ඉන්න කොට ඇඟට අමාරුයි. ඒත් භාවනාවෙන් ශක්‌තිය නිපදවා ගන්න කොට ඇඟට අමාරුවක්‌ දැනෙන්නේ නැහැ. දැනෙන්නේ සහනයක්‌. මම දුවනවා. සාමාන්‍ය විදිහට වැඩ කරනවා. ඒකට මගේ කෑම රටාව ප්‍රශ්නයක්‌ වෙලා නැහැ. නැෂනල් ජෝග්‍රොපික්‌ නාලිකාව මාගේ ක්‍රමය ගැන වැඩසටහනක්‌ කරන්නේ එතැනදී. ඒක ලෝකයේ ප්‍රසිද්ධ නාලිකාවක්‌. මාව තෝරා ගත්ත වැඩසටහන ලෝකයේ වැඩිම පිරිසක්‌ නරඹන එකක්‌. එතැනදී ඒ අය නිකම්ම මම කියන එක අහගෙන හිටියේ නැහැ. මාව පරීක්‍ෂා කළා. මගේ ක්‍රමවේදය අත්හදා බලන්නට එක්‌ අයෙක්‌ පුරුදු කරන්න කිව්වා. මම ඒ රටවලදී මගේ වැඩසටහන කරන්නේ ක්‍රිස්‌තියානි ආගම මුල් කරගෙන. අනික්‌ තැන්වලදී කරන්නේ ඒ ඒ ආගම මුල් කරගෙන මෙතැනදී ආගමක්‌ නැහැ. ඒත් ආගම්වලින් කියලා තියෙන දෙය අරගෙන කළොත් මේකට මිනිස්‌සු ලෙහෙසියෙන්ම ගන්න පුළුවන්. දැන් මම මගේ වැඩසටහනට විශාල පිරිසක්‌ අරගෙන ඉන්නවා. මගේ බිරිඳත් මෙම වැඩසටහන කළා. ඇය සාමාන්‍යයෙන් සතියකට ගන්නේ උදෑසන ආහාර වේල් දෙකක්‌ පමණ විතරයි. නෙට්‌ජියෝ එකේ වැඩසටහන කරද්දී මම මැරතන් භාගයක දුර දිව්වා. ඒ නිසා මෙතැනදී නිරෝගී භාවය ගැන සැක හිතන්න එපා. අපේ ඇඟේ තියෙන ශක්‌ති මධ්‍යස්‌ථාන විවෘත කරලයි කෑම කන එක අඩු කරන්නේ. එතැනින් නිරෝගීකම ඇති වෙනවා. කෑම කාලා කාලා පරක්‌කු වෙලා කන අයට හැදෙන ගැස්‌ට්‍රයිටිස් මේකෙන් සනීප වෙනවා. ඇත්තටම මම කියන්නේ මේක මම කරන හපන්කමක්‌ නොවෙයි. මේක ඕනෑම මිනිසකුට කරන්න පුළුවන්. මම දින හතක වැඩසටහනක්‌ කරන්නේ ඒක පුරුදු කරන්නයි.
ඊළඟට ලෝකයා මුහුණ දෙන්නේ ආහාර අර්බුදයකට. එතැනදී අපි වවලා වවලා ඒක ජය ගන්නවා කියන එක නෙමෙයි, කරන්න ඕනේ. අපේ කෑම පාලනය කරන එකයි. කන ප්‍රමාණය අඩු කරන එකයි විසඳුම. කෑම නොකනවා කියන අය ලෝකයේ ඉන්නවා. මම එහෙම කරන්නේ නැහැ. මම කෑම ටිකක්‌ කනවා. මගේ විශේෂත්වය, වුවමනාව තියෙන කෙනකුට මේක පුරුදු කරන්නත් මට පුළුවන්.
කර්බ්ලිගේ හඬ ප්‍රාණවත්ය. ඔහුගේ ඇවතුම් පැවතුම් ද සාමාන්‍යය. ඔහුගේ නිවසට අප යන විටත් ඔහුගේ භාවනා වැඩසටහනට සහභාගි වන්නට පැමිණි පිරිසක්‌ සිටියහ. අපි කර්බ්ලිගේ වැඩකටයුතුවලට ඉඩදී පිටවූවෙමු. ඔහුගේ නිවස පිහිටි පාරෙන් එළියට බසින විට එළිමහන් අවන්හලකි. මනරම් ලෙස තනා ඇති එහි මුහුණ වැසෙන තරමට පිඟන්වලට කෑම බෙදාගෙන තලු මරන මිනිසුන්ය. කෑමට ඔවුන් බැඳ තිබෙන ප්‍රේමය කොතරම් ද කිවහොත් කර්බ්ලි වැන්නන් ඔවුනට ආශ්චර්යක්‌ය. පාරේ අනෙක්‌ පසින් ව්‍යායාම මංතීරුවකි. කෑම කා ස්‌ථුල භාවයට පත් වූ පිරිස්‌ ශරීරයේ සංචිත වූ පෝෂණ ඉවත් කර ගැනීමට වෙර දරති.
ඔසිත අත්තනායක
2013 ජුලි 14 ඉරිදා දිවයින
